Aldus Suranimi, 5jaar, uit het gehandicapten weeshuis. Kinderen hebben door de tijd heen trucjes geleerd om aandacht te vangen, iets wat toch een prestatie op zich is met 94 gehandicapten en 6 zusters. Deze week wordt alweer mn laatste week (en dat verdring ik zoveel mogelijk want ik wil echt geen afscheid nemen). Wat een mooie, liefdevolle, soms ook confronterende tijd heb ik hier. De mensen hebben vrijwel niets en zijn toch zo gelukkig, en zo behulpzaam en dankbaar voor elk klein pleistertje wat je plakt en knutselstukje dat je maakt.
Afgelopen week heb ik een trekking gedaan. We zijn maandag begonnen met een bezoek aan de spice garden. Kregen uitleg over de kruiden die er groeiden en hun werking. Was bv een plant dat als ontharingsmiddel werkte als je t extract ervan op je huid smeerde (deze demonstratie was bij de enige man uit ozne groep die nu nog steeds met een stukje onthaard been rondloopt). Nog een heerlijke aryuveda massage gekregen en toen vol goede moed door naar een olifantenrit (die beesten zijn echthoog!) en daarna de bekende Sigiriya (lion rock) beklommen. Was best een klim met smalle traptredes, maar het was het zeker waard: mooie fresco's op weg naar de top en wat een uitzicht! Uitgeteld de bus in naar Pink Rock, welke geen treden heeft maar echt klimmen over rotsen is. We begonnen in schemer, bereikten de top nog net op tijd, en moesten terug in t donker met zaklampen door de bush, wel een avontuurtje.
Verder een stoepa beklommen (groot heilig boeddhistisch gebouw) . Sri Lanka is 1 van de 3 plekken op de wereld waar dat kan, normaal kun je alleen vanaf de grond kijken. T is denk ik het engste wat ik ooit in me leven gedaan heb. Van te voren werd gezegd niet te gaan als je hoogtevrees had. Ik dacht oo geen probleem. Maar hoe hoger we kwamen hoe smaller de trap werd. Vanaf een bepaald punt was mijn breedte precies breedte vd trap. Zodra er tegenliggers kwamen moest je dus noodgedwongen overdwars staan tegen de reling die nog niet eens tot navelhoogte kwam. 1 blik over de reling naar beneden was een blik in een dal van zo'n 500meter. Ik was als de dood dat er een dikke Duitser of kwaadaardigeman zou passeren en bye bye leven. Gelukkig heelhuids(met trillende benen)beneden gekomen.
Nog een paar mooie tempels bezocht en donderdag de jungle in geweest. Ik wilde dit al eerder doen maar toen werd t afgeraden ivm bloedzuigers. Nu zei de begeleider: donderdag zijn er gegarandeerd bloedzuigers en ze kunnen overaldoorheen dus draag slippers dan zien we ze tenminste. Geef een gil asl je er een hebt dan spray ik een spulletje eroverheen en dan laten ze los. Dus zo gezegd zo gedaan, op slippers de jungle in, was supermooi.(2x gegild;)
Hoogtepunt vd trekking vond ik toch wel Adams Peak, de berg waarvan gezegd wordt dat Adam hier zn eerste voetstappen op de wereld heeft gezet en waar je bij mooi weer de mooiste zonsopgang kunt zien. 22.00 vertrokken we met een busje door de bergen. 1.15 begonnen we met warme kleren en koplamp opaan onze klim, halverwege verloren we onze gids (eigenlijk onze vaste tuktuk driver), pepten hem weer op met water&dextro, en 5200 (soms kniehoogte) treden laterkwamen we dan om 4.30 aan op de top.Daar was het superkoud en eerst dachten we dat t te bewolkt en regenachtig zou zijn om ook maar iets in de ricthing ve zonsopgang te zien, maar ineens brak de lucht open en echt het was zo mooi! Hopelijk lukt t fotos teposten.De terugweg was ook een ervaring op zich, precies dezelfde trappen weer terug maar nu zag je ineens allemaal mooie natuur, watervallen, boeddha beelden.
Vorig weekend nog een weekend naar Anuradhapura, de vroegere hoofdstad geweest. Zaterdag alle hoogtepunten van de stad gezien, supermooie tempels en stoepa's en de heilige boom. Zondag met een jeep de jungle in geweest. Daar een luipaard (!), krokodillen, aapjes, buffels, leguanen, kameleonen gezien. Net 1 min nadat we de eerste krokodil hadden gezien stopte de jeep en zei de gids 'nu houden we pauze, even de benen strekken en misschien willen jullie gebruik maken van nature toilet'. Ik keek m aan is dit een grap? maar nee het was bloedserieus. Ja amahoela ik ga echt niet naast die krokodil dacht ik, maar eigenlijk moest ik best wel nodig plassen. Dus er zat niks anders op, uiteindelijk toch gegaan, met lachende gids op wacht. Denk dat ik Nederland straks niks meer eng vind.
De tijd vliegt voorbij. Vrijdag ga ik Kandy, het weeshuis en het vrijwilligershuis verlaten voor een laatste week reizen langs de zuidkust. Ik start in Mirissa, het mooiste en minst touristische strand. Daar leren surfen.Ga dan door naar Unawatuna (ander strandje, hangmatjes), Galle (stad met geschiedenis, VOC) en HIkkaduwa (hippiedorpje, mooi snorkelen) en dan alweer richting vliegveld en richting Thailand. Nu eerst nog even genieten van de laatste 2 weekjes Sri Lanka, een eiland dat znletterlijke vertaling'prachtig eiland', zeker eer aan doet!